ANIMOWANA HISTORIA POLSKI

1. Wątek: Europa i świat

https://drive.google.com/folderview?id=0B4yqjDo5AJNpfnotNTA3NHg4WjM5ZTE2cklHZzVYTGRsbUw3WFVIY0pPSVc0TEppMXU2emM&usp=sharing

2. Wątek: Język, komunikacja, media

grafika

https://drive.google.com/folderview?id=0B4yqjDo5AJNpfml2RTlyQ2FLZDV4Vk5PS1N4S24yUHNmYTZUQm1LMHB5cGpvWlMxdXVZbTA&usp=sharing

fotografia

https://drive.google.com/folderview?id=0B4yqjDo5AJNpfndabW9zNG5oTHZvVXV4WWpRYThCemdRUWNvMkgycjdyMmdSR3lQcDJLem8&usp=sharing

3. Wątek: Kobieta i mężczyzna, rodzina

4. Wątek: Nauka

5. Wątek: Swojskość i obcość

6. Wątek: Gospodarka

7. Wątek: Rządzący i rządzeni

8. Wątek: Wojna i wojskowość

https://drive.google.com/folderview?id=0B4yqjDo5AJNpfm5HSFliV0lGcmpFZk9jQnZnSlRXOUs1WUhFQV9LQmVibDBhVGpGNmNyVlk&usp=sharing

LITERATURA POMOCNICZA:

1) HISTORIA WOJSKA W POLSCE

Kozłowski E., Wrzosek M., Historia oręża polskiego 1795-1939, PW „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1984.
Kukiel M. Zarys historii wojskowości w Polsce, Orbis, Londyn 1949

(również wydania krajowe).

Miśkiewicz B., Wojsko Polskie w XX wieku, Wydawnictwo Kurpisz S.A., Poznań 2006.
Nowak T.M., Wimmer J., Historia oręża polskiego 963-1795, PW „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1981.
Olejnik K., Dzieje oręża polskiego, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2007.

2) HISTORIA POWSZECHNA WOJEN I WOJSKOWOŚCI

Keegan J., Historia wojen, „KiW”, Warszawa 1998
Historia sztuki wojennej. Od Starożytności do czasów współczesnych (pod red. G. Parkera), „KiW”, Warszawa 2008

Historia wojskowości

STAROŻYTNOŚĆ

wojskowości asyryjskiej (pierwszego imperium Starożytności posiadającego wysoce sprawną, wyspecjalizowaną armię)
Do wykorzystania ikonografia – fotografie reliefów z galerii starożytności British Museum w Londynie.

Asyria - Nimrud 728 r. p.n.e.

http://www.pbase.com/bmcmorrow/bm_assyria&page=all

"Bitwa o Megido" - film dokumentalny. Lektor PL

"Ramzes: Wojna Rydwanów" (Kadesz 1275/1274 p.n.e.)

· Plutarch, Żywoty sławnych mężów. (Fragmenty biografii Likurga legendarnego prawodawcy Spartan na temat wychowania Spartan)

Gdy chłopcy dochodzili do wieku siedmiu lat, Likurg zabierał ich od rodziców i dzielił na stada, każąc im żyć i jadać razem; przyzwyczajał ich w ten sposób do wspólnych zabaw i wspólnego uczenia się. Na czele każdego stada stawiał tego chłopca, który okazywał się najmądrzejszy i najbardziej zapalczywy w walce. Inni patrzyli na niego, wykonywali jego rozkazy, poddawali się bez słowa protestu karom przez niego zarządzonym, tak iż wychowanie polegało na ćwiczeniu się w posłuszeństwie [...]

Nauka była ograniczona do ścisłego minimum, poza tym całe ich wychowanie polegało na tym, aby dobrze nauczyć się słychać, znosić zmęczenie i zwyciężać w walce. Właśnie dlatego w miarę jak rośli ćwiczenia którym ich poddawano stawały się coraz cięższe.

Strzyżono im włosy do skóry, przyzwyczajano chodzić boso i uczestniczyć w grach najczęściej nago. Gdy dochodzili do dwunastego roku życia przestawali nosić spodnią szatę i otrzymywali na cały rok tylko jeden płaszcz. Byli brudni, nie kąpali się i nie namaszczali skóry oliwą, poza niektórymi dniami w roku, gdy pozwalano im na takie zbytki. Spali razem, grupami, na jakie byli podzieleni, na posłaniach, które sami sobie sporządzali, zrywając nad Eurotasem trzciny u ich nasady nie posługując się nożem [...]

Ponadto wyznaczano wychowawców spośród ludzi szlachetnych, a każdy oddział wybierał jako swego naczelnika, tego spośród młodych ludzi, zwanych ejrenami, który był najrozsądniejszy i najwaleczniejszy. Wybrany ejren, mający lat dwadzieścia, dowodził oddziałem chłopców w ćwiczeniach wojennych, w domu zaś nadzorował przygotowywanie posiłków. Polecał najsilniejszym przynieść drwa, najmłodszym jarzyny. Musieli je kraść z ogrodów lub wślizgując się do domów, gdzie odbywały się wspólne posiłki Spartan, z całym sprytem i ostrożnością. Jeśli złodziej dał się złapać, otrzymywał wiele uderzeń batem za to, że okazał się niedbały i za mało czujny. [...[ gdy skończył się posiłek, ejren polecał jednemu z chłopców śpiewać, innemu stawiał jakieś pytanie, odpowiedź na które wymagała zastanowienia się. Na przykład kto jest najlepszym z mężczyzn w Sparcie? Lub jak ocenić czyny tego mężczyzny? W ten sposób przyzwyczajano już od dzieciństwa do oceniania dobrych czynów i interesowania się życiem publicznym [...] Odpowiedzi powinno towarzyszyć uzasadnienie sformułowane w stylu zwięzłym i krótkim. Tego, który źle odpowiadał ejren karał ugryzieniem w kciuk.

Herodot z Halikarnasu

Bitwa pod Termopilami

Wojny imperiów - Maraton

· Herodot (ok. 485-ok. 425 p.n.e.) o bitwie z Persami pod Salaminą w 480 r. p.n.e.

Hellenowie szykowali się do bitwy . Zaświtała jutrzenka, a oni zwołali zgromadzenie załóg okrętowych, na którym przed wszystkimi innymi wygłosił Temistokles piękną mowę. [...] Kończąc mowę wezwał ich do wsiadania na okręty. [...] Wtedy Hellenowie odbili ze wszystkimi okrętami na morze. Na wyjeżdżających natychmiast uderzyli barbarzyńcy. [...] Hellenowie wiosłowali powoli w tył i zbliżali okręty do lądu; tylko Ameniasz z Pallene, Ateńczyk, wysforował się poza linię i wpadł na okręt nieprzyjacielski. Ponieważ jego okręt zwarł się z drugim i nie mogły się rozczepić, wszyscy inni spiesząc z pomocą Ameniaszowi starli się z wrogami. [...] Ale większość nieprzyjacielskich okrętów pod Salarniną zatopiono; jedne zniszczyli Ateńczycy, inne Egineci. Albowiem Hellenowie walczyli w porządku i szyku, a barbarzyńcy jeszcze nie dość byli uporządkowani i bynajmniej nie działali planowo: dlatego musiało się im wydarzyć to, co właśnie nastąpiło.

W tej walce padł wódz Ariabignes, syn Dariusza, a brat Kserksesa; padło też wielu innych i znacznych spośród Persów, Medów i ich sprzymierzeńców, z Hellenów zaś tylko garstka. Albowiem umieli pływać, więc ci, których okręty zniszczono, o ile nie polegli w walce wręcz, przepłynęli na Salarninę. Natomiast barbarzyńcy nie umiejąc pływać masowo ginęli w morzu. Skoro pierwsze ich okręty zwróciły się do ucieczki, wówczas przeważnie ulegały zagładzie; ci bowiem, co byli ustawieni tyłu, próbując wysunąć się na front z okrętami, aby także jakiegoś czynu wobec króla dokazać, wpadali swymi okrętami na uciekające.